تاریخچه گچ

استفاده بشر از سنگ گچ به عنوان اندود گچی و جهت سفیدکاری دیواره مقبره ها به بیش از پنج هزار سال پیش در کشور مصر می رسد که با حرارت دادن سنگ گچ در کنار آتش آن را به پودر تبدیل نموده و سپس با مخلوط نمودن پودر حاصله با آب برای روکش آجر و سنگ استفاده می کردند، مصری ها ۱۵۰۰ سال قبل نیز از گچ برای پوشاندن سطوح داخلی دیوارهای اهرام ثلاثه استفاده کرده اند. درون اهرام مصر بر روی سطوح صاف و سفید گچی دیوارنگاری های شکوهمندی با نقش سربازان مصری، ارابه های جنگی، خدایان، حیوانات و پرندگان موجود است. مصری ها در ۶۰۰ سال قبل هاوَن گچی نیز داشته اند.
یونانی ها همچنین نامی به سنگ گچ داده اند که از دو کلمه با معنی های زمین و پختن تشکیل شده است. آنها فرم خاصی از سنگ گچ را که حالت شیشه ای دارد برای پنجره ها استفاده و به ویژه این سنگ ها را وقف معبدهای الهه ی ماه می نموده اند. سنگ گچ شیشه ای را که به این شیوه سنتی مورد استفاده قرار می گرفته، یونانی ها سلنیت یا سنگ ماه می نامیده اند.
رمی ها نیز راجع به سنگ گچ می دانستند که چه کاربردهایی در حرفه و پیشه آنها می تواند داشته باشد. نشانه این اطلاعات مجسمه های بدن انسان است که در اروپای غربی با ملات گچ درست شده و امروزه نیز در دسترس است.
امروزه آلاباسترهای خوب در نواحی میانی انگلستان خصوصاً در ناتنگهام به شکل مجسمه هایی با فرم های مختلف که توسط استادکاران قرون ۱۴ و ۱۵ میلادی حکاکی شده اند پیدا می شود. بعدها این دست ساخته های گچی مشهور گردید و با تولید انبوه به سراسر اروپا فرستاده شد. این آلاباسترها را ما در موزه های عمومی می توانیم ببینیم. آلاباستر همچنین در برخی از آرامگاه ها، نقوش کلیساها و سایر ساختمان های تاریخی به کار رفته است.
 زمانی که سقف و دیوارهای خانه ها با نی و ترکه درست می شده مردم برای پرکردن شکاف بین آنها به یک اندود پرکننده نیاز داشتند. در بیشتر مناطق اروپای غربی خانه ها به این شکل ساخته می شده است. این کار ابتدا با گل و رس انجام می شد، سپس بناها و ساختمان سازها نوعی ملات آهکی یافتند که سطوح سخت و سفید ایجاد می نمود. بعدها با دست یابی به سنگ گچ، این عمل با بکارگیری ملات گچ انجام شد. بناها و ساختمان سازها، ملات گچ را به علت سرعت زیاد خشک شدن و عدم وجود ترک بعد از آن نسبت به ملات آهک ترجیح می دادند. امروز ملات آهک به میزان جزئی مورد استفاده قرار می گیرد.
به هر حال بیشترین مصرف گچ برای سطوح داخلی ساختمان بود ولی از قرن ۱۶ میلادی به بعد گچ کارها مهارت های خود را توسعه دادند و در زمینه دکورسازی و کارهای هنری با گچ توانایی های ارزشمندی پیدا نمودند. آنها توانستند بر روی سطوح گچی، دیوارها و سقف ها، نقش های زیبایی از انواع گل ها، شاخه های درختان، میوه ها و حتی طرح آلات موسیقی را ایجاد کنند. برخی از بهترین نمونه های این طرح ها توسط گچ استاکو در خانه های جورجیان در جمهوری ایرلند کار شده است. طرح های گچی بر روی سقف خیلی قدیمی نیستند اگر چه هنوز در برخی خانه های قدیمی  نوارهای گچی برجسته در دور تا دور سقف و یا طرح هایی به دور چراغ مرکزی سقف دیده می شود ولی این آثار عمر خیلی بلندی ندارند. امروزه هنوز برخی شرکت ها در زمینه ایجاد طرح های سنتی و قدیمی بر روی سطوح گچی فعال هستند. این فعالیت توسط استادکاران ماهر بر روی سقف منازل افراد مهم و یا کلیساها انجام می شود.